Lezen

Ik heb leren lezen door mijn broer. Hij was twee jaar ouder dan ik en zat dus twee jaar eerder op school. Toen hij zelf kon lezen zat hij in de hoek van de bank het boek "Toen Dik Trom een jongen was" te lezen. Hij las nog niet zo snel, en hij wees met zijn vingertje bij. Ik zat ernaast en luisterde en keek. Toen het boek uit was, kon ik lezen.
Er was daarnaast thuis ook genoeg te lezen. Mijn vader, als schrijver en journalist had veel boeken, ook voor kinderen, en we hadden alle landelijke kranten in verband met de politieke commentaren waar mijn vader, als politiek redacteur van de Volkskrant, in geïnteresseerd was. In het Parool lazen wij Kapitein Rob, in het vrije volk Paulus de Boskabouter, in de Volkskrant Tom Poes en Heer Bommel en ook Pa Pinkelman. Alle kranten hadden een kinderhoekje.
Later in mijn jeugd, toen ik alle (kinder-)boeken thuis al lang uit had, had ik een abonnement bij de bibliotheek. Op de middelbare school heeft het lezen mij opgebroken. Mijn huiswerk kwam in de knel. Eerst las ik een hoofdstuk in het boek dat ik op dat moment aan het lezen was, dan gauw even het huiswerk van één van de vakken, dan weer een hoofdstuk, en dan weer gauw het huiswerk van een ander vak, en zo door. Het geleerde beklijfde daarom niet en na twee keer blijven zitten (in verschillende klassen) moest ik van school.
Toch ben ik altijd blijven lezen. En nog steeds, alhoewel mijn voorkeur in de loop van de tijd veranderde. In het begin als jongvolwassene prefereerde ik de (hoge) literatuur. Belangrijke schrijvers wilde ik gelezen hebben en ik mijn boekenkast. Die tijd is wel voorbij, al probeer ik het nog wel eens. De laatste jaren kocht ik nog wel eens een boek van de dat jaar gelauwerde Nobelprijswinnaar van de Literatuur. Soms met voldoening, vaker ook niet.
Toen mijn kinderen jong waren kocht ik ook veel kinder- of jongeren boeken, en las die voor. Natuurlijk wel "literaire kinderboeken" wil ik hier met enig sarcasme aan toevoegen. Vooral de Nederlandse schrijvers als Tonke Dragt, Thea Beckman, Jan Terlouw, en Paul Biegel voor de kleintjes, maar ook Astrid Lindgren en andere bekendere buitenlandse schrijvers. Als we op vakantie gingen kocht in zeven of acht kinderboeken en las die in de vakantie voor. Ik heb ze nog steeds, en herlees ze ook nog wel af en toe. Ik noemde dat tot op vandaag één van mijn "guilty pleasures" maar ik las vandaag in de NRC dat dat helemaal niet hoeft. Het is heel goed om af en toe kinderboeken te lezen voor ontspanning.
Ik heb dus wel altijd heel veel gelezen, maar heb ik wel goed gelezen? Ik heb nooit of in ieder geval uiterst zelden gedacht: "Wat bedoelt de schrijver hiermee? Wat leer ik hier van?". Voor mij was elk boek een nieuwe wereld, die soms wel, soms niet op mijn wereld leek, maar toch een andere wereld was. Ik verdronk in het verhaal, de opeenvolging van de gebeurtenissen, de avonturen . . . Daar leer je natuurlijk ook van. De consequenties van de daden van de personen in een boek, worden beschreven en zo leer je ook leven. En de schrijftaal, die toch iets anders is dan de gesproken taal, vind ik mooi.
Doordat ik soms terug wil naar die verzonnen wereld, herlees ik sommige boeken en beleef opnieuw die sfeer van toen. Sommige boeken heb ik héél vaak teruggelezen ("In de ban van de ring" bijvoorbeeld), sommige enkele keren, maar de boeken die ik herlees vormen toch een uitdijende verzameling. Momenteel heb ik net voor de tweede keer de twee boeken van Mark H. Stokman gelezen: "Land van echo's" en "Spiegeldagen". Twee familie romans die goed geschreven zijn, onderhoudend, ontroerend, kortom zeer lezenswaardig. De tweede roman is zelfs van dit jaar en ik ben verbaasd dat het niet in het lijstje staat van beste boeken van het jaar in NRC. Zij zijn opgenomen in mijn "herlees" verzameling.
Ik herlees dus een flink aantal boeken, omdat ik de sfeer ken en er van houd, en het hoeft geen "Literatuur" te zijn. En omdat het geen literatuur hoeft te zijn noem ik het toch mijn guilty pleasure. Zal ik er een stelletje opnoemen? Misschien herkent U er iets in. "In de ban van de Ring" noemde ik al. Maar ook de serie Harrie Potter boeken, en de serie boeken "Aardkinderen(?)" van Jean M. Auel. "De Heer van Jericho" van Edmond Niocolaas, soms de boeken van Vlimmen, zelfs "Zomerzotheid" van Cissie van Marksveld, maar, zoals ik al zei: Het is een uitdijende verzameling al zal hij niet erg groot worden, daar heb ik de tijd niet (meer) voor.